خبرگزاری هرانا – بر اساس آخرین رده بندی جهانی آزادی رسانه‌ها که امروز توسط گزارشگران بدون مرز منتشر شده است، جمهوری اسلامی ایران از میان ۱۸۰ کشور در رده ۱۷۰ قرار گرفته است. از نکات قابل توجه در این رده بندی، سقوط شش پله ای ایران در پی بازداشت های خودسرانه و محکومیت های سنگین برای روزنامه‌نگاران و شهروند–خبرنگاران است. همچنین اشاره شده است که جمهوری اسلامی همچنان یکی از بزرگترین زندان های جهان برای فعالان رسانه ای است و در فاصله سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۹۸ دستکم ۸۶۰ روزنامه نگار و شهروند–خبرنگار در این کشور بازداشت، زندانی و حتی اعدام شده اند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، گزارشگران بدون مرز (RSF) امروز ۲۹ فروردین ۱۳۹۸، ویرایش ۲۰۱۹ رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها را منتشر کرد. این ویرایش نشان می‌دهد کین‌‌آفرینی به روزنامه‌نگاران به خشونت بیشتر علیه آنها دامن می‌زند و چرخه این ماشین خشونت به افزایش ترس منجر شده است. در حالی که رژیم‌های اقتدارگرا به خوارداشت رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران ادامه می‌دهند، شمار کشورهای امن که در آنها روزنامه‌نگاران بتوانند وظایف‌‌شان را با امنیت و آزاد انجام دهند کاهش یافته است.
رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها هر سال وضعیت آزادی رسانه‌ها را در ۱۸۰ کشور جهان نشان می‌دهد، رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها در سال ۲۰۱۹، نشان‌گر به راه افتادن ماشین ترس‌آفرینی است که به انجام جدی روزنامه‌نگاری آسیب می‌رساند. خصومت با روزنامه‌نگاران و نفرت‌آفرینی به آنها از سوی شماری از رهبران سیاسی به اقدام‌های عملی خطرناک منجر و روزمره شده است که زایای افزایش خطر برای حرفه‌کاری روزنامه‌نگاری و اینگونه ایجاد ترس بی سابقه در میان روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها در برخی کشورها شده است.
در رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها ۲۰۱۹، نروژ برای سومین سال پی‌هم رده نخست خود را حفظ کرده است و فنلاند به رده دوم صعود کرده و جای هلند (۱- ، ۴) را گرفته است که در آن دو روزنامه‌نگار کارشناس جنایات سازمان یافته باید با حفاظت دائم پلیس زندگی کنند. سوئد (۱- ، ۳) با افزایش آزارگری سایبری یک رده عقب نشسته است. خبر خوش امسال در قاره آفریقا است که اتیوپی (۴۰+ ، ۱۱۰) و گامبیا (۳۰+ ، ۹۲) فرا رفتنی چشمگیر داشته‌اند.
بر اساس این گزارش، چندین رژیم اقتدارگرا جایگاه خود را در رده‌بندی از دست داده‌اند. ونزوئلا (۵- ، ۱۴۸) که در آن روزنامه‌نگاران قربانی بازداشت‌های خودسرانه و خشونت پلیس شده‌اند. و روسیه (۱- ، ۱۴۹) که کرملین فشارها را با بازداشت‌ها و بازرسی‌های خودسرانه و قانون‌های آزادی‌ستیز بر رسانه‌های مستقل و اینترنت بیشتر کرده است. ویتنام (۱۷۶) و پس از آن چین (۱- ، ۱۷۷) که یک رده پایین نشسته است. ایران (۶- ،۱۷۰) در پی بازداشت‌های خودسرانه و محکومیت‌های سنگین برای روزنامه‌نگاران و شهروند–خبرنگاران شش رده به پس نشسته است. اریتره با وجود صلح‌آمیز کردن مناسبات با اتیوپی در رده ۱۷۸ و ترکمنستان (۲- ، ۱۸۰) در رده آخر به جای کره شمالی(۱+ ، ۱۷۹) نشسته است.
در این گزارش همچنین آمده است، جمهوری اسلامی ایران همچنان یکی از بزرگترین زندان‌های جهان برای فعالان رسانه‌ای است. بازداشت روزنامه‌نگاران حرفه‌ای و شهروند–خبرنگاران که در شبکه‌های اجتماعی اطلاع‌رسانی می‌کنند در سال ۲۰۱۸ افزایش داشته است. این وضعیت ایران را کمی بیشتر به قعر جدول کشاند و در رده‌بندی سال ۲۰۱۹ شش رده از دست داد. در ایران شهروند–خبرنگاران، دو سوم زندانیان را تشکیل می‌دهند که بهای سخت‌گیری‌های رژیم تهران برای اطلاع‌رسانی مستقل را پرداخت می‌کنند. امروز در ایران و در پی سرکوب نظام‌مند رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران این شهروند–خبرنگاران هستند که فعالانه بر روی شبکه‌های احتماعی مرکز مبارزه برای اطلاع‌رسانی آزاد و تغییری دمکراتیک هستند. و هدف‌های اصلی سرکوب های به ویژه سپاه پاسداران و سازمان اطلاعات‌اش از این میان اقلیت های مذهبی که در باره وضعیت سرکوب اطلاع رسانی می کنند. در سال ۲۰۱۸ گزارشگران بدون مرز با رونمایی از یک سند دستگاه قضایی از ۴۰ سال دروغ حکومت جمهوری اسلامی ایران پرده برداشت. دست کم ۸۶۰ روزنامه نگار و شهرون –خبرنگار در فاصله سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۸ تحت تعقیب قرار گرفته، بازداشت، زندانی و یا حتا اعدام شده‌اند.
در بخشی دیگر با اشاره به مسدود کردن تلگرام در ایران اشاره شده است که در بسیاری از کشورهای خاورمیانه شبکه‌های اجتماعی یکی از اهداف سرکوب هستند. جمهوری اسلامی ایران در برابر موج‌های اعتراضی بی‌سابقه سال گذشته در نزدیک به صد شهر کشور بازهم به مسدود سازی روی آورد و پیام‌رسان تلگرام مسدود شد. این در حالی است که توئیتر و فیس بوک همچنان در کشور مسدود هستند.
گزارشگران بدون مرز (RSF) از سال ۲۰٠٢ رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها را منتشر می کند. این رده‌بندی که بر مبنای گونه‌ای از رقابت میان کشورها شکل می‌گیرد، ابزاری کاربردی برای دادخواهی‌ست. ناموریش در نزد رسانه‌ها و نهادها، مقامات ملی و جهانی تأثیری فزاینده به آن داده است. رده‌بندی جهانی آزادی مطبوعات نه تحول و یا وضعیت سیاسی دولت‌ها که معیاری برای سنجش میزان بهرمندی روزنامه‌نگاران از آزادی در ١٨٠ کشور جهان است. رده‌بندی بر مبنای شناساگرهای چون کثرت‌گرایی (حضور عقاید متفاوت در رسانه‌ها)، استقلال رسانه‌ها (رسانه‌ها در برابر قدرت‌های سیاسی، اقتصادی،مذهبی و نظامی)، زیست‌گاه و خودسانسوری، چارچوب های حقوقی و قانونی، کارآمدی چارچوب‌های قانونی سازمان‌دهنده فعالیت اطلاع رسانی در این کشورها است. شفافیت نهادهای که فعالیت اطلاع رسانی را نظارت می‌کند، زیرساخت‌ها، میزان توانمندی شناساگر سالانه‌ای برای آزادی مطبوعات در جهان برای نخستین بار در رده‌بندی سال ٢٠١٣ بکار آمد، معیاری مشخص برای سنجش آزادی اطلاع رسانی در جهان، در اختیار ما می‌گذارد. رشد شناساگر توضیح‌گر نه تنها افزایش فشارها که دیگر معیار‌های در نظر گرفته شده برای ساختار رده‌بندی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر