روز چهارشنبه ۶ فروردین ماه ۱۳۹۹, حسن جوادی, زندانی محبوس در زندان مرکزی ارومیه از بابت اتهامات مرتبط با حمل و نگهداری مواد مخدر در پی محرومیت از دسترسی به خدمات پزشکی جان باخت.
به گزارش حقوق بشر در ایران, روز چهارشنبه ۶ فروردین ماه ۱۳۹۹, حسن جوادی, زندانی متهم به جرائم مواد مخدر که در حال تحمل دوران حبس ابد خود در این زندان بود در اثر ایست قلبی جان باخت. این زندانی علیرغم سابقه بیماری قلبی از حق مرخصی استعلاجی و اعزام به مرکز تخصصی قلب خارج از این زندان محروم بود.
براساس این گزارش, در پی وخامت حال حسن جوادی, ۴۷ ساله, که از سال ۱۳۸۳ از بابت اتهام حمل و نگهداری موادمخدر به حبس ابد محکوم شده بود به بهداری زندان مرکزی ارومیه و جان باختن وی در اثر “ایست قلبی”, بنا بر اعلام مسئولان بهداری زندان مرکزی ارومیه جسد این شهروند برای صدور گواهی فوت و انجام مراحل اداری به پزشکی قانونی ارجاع شد.
محرومیت از حق درمان زندانیان در ایران از جمله مواردی است که به دفعات گزارشگران ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران نیز بر آن تاکید کردند و بعنوان جزئی از موارد نقض حقوق بشر در ایران از آن یاد کردند.
در تاریخ ۹ اسفند ماه ۱۳۹۸, فریق محمودی, دیگر زندانی متهم به جرائم موادمخدر, محبوس در زندان مرکزی ارومیه که در پی تشدید بیماری آسم و ناراحتی قلبی در لحظات پایانی به بیمارستان اعزام شده بود جان خود را از دست داد.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و از سوی دیگر پرونده سازیهای پی در پی برای آنها از جمله مواردی است که مستند و مشهود است.
مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض میباشد.
دسترسی افراد به امکانات پزشکی و بهداشتی از جمله موارد مورد تاکید در می باشد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود اما برخوردهای قهرآمیز ارگانهای امنیتی و قضائی با کارگران ایران و بیان اتهامات امنیتی بر خواسته های این افراد مصداق بارز نقض حقوق بشر نیز می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر