خبرگزاری هرانا – پنج تن از زندانیان محبوس در زندان مسجد سلیمان، با وجود بیماری‌های مختلف و وضعیت نامناسب جسمی از دریافت خدمات درمانی و اعزام به بیمارستان محروم مانده اند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پنج تن از زندانیان محبوس در زندان مسجد سلیمان، از دریافت خدمات درمانی و اعزام به بیمارستان محروم هستند.
هویت این زندانیان “رحمان عساکره، على حلفى ۵۱ ساله، حسن (حسون) عبداللهی، ۳۲ ساله، احمد عبداللهی (کعبی)، ۳۱ ساله و حسین طائی” توسط هرانا احراز شده است.
یک منبع مطلع در خصوص وضعیت رحمان عساکره به گزارشگر هرانا گفت: “رحمان عساکره از بیماری‌های گوارشی، کلسترول و فشار خون رنج می‌برد و از دریافت خدمات پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم است”.
رحمان عساکره از فعالین عرب اهوازی و از اعضای موسسه الحوار (گفتگو) شهر رامشیر به اتهامات “محاربه با خدا، افساد فی‌الارض، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام” در شعبه ۲ دادگاه انقلاب اهواز به ریاست قاضی سید محمد باقر موسوی محاکمه شد. وی با وجود رد اتهامات انتسابی خود در دادگاه به ۲۰ سال حبس تعزیری و تبعید در زندان مشهد محکوم شد. حکم صادره علیه این فعال فرهنگی عرب در تاریخ ۱۹ تیر ۱۳۹۱ به وی ابلاغ شد. این زندانی در سال‌های اخیر از زندان مرکزی مشهد به زندان مسجد سلیمان منتقل شده است.
آقای عساکره فارغ‌التحصیل رشته شیمی است و همزمان با تعدادی دیگر از اعضای انجمن الحوار در تاریخ نهم اسفند ۱۳۸۹ بازداشت شد.
علی حلفی، شهروند عرب اهل حمیدیه دیگر زندانی بیمار محبوس در این زندان نیز از دریافت خدمات درمانی محروم مانده است.
علی حلفی فرزند عبدالنبی متولد ۱۳۴۵ که از مشکلات دستگاه گوارشی رنج می‌برد، در زمان بازداشت دچار شکستگی دنده‌های سینه شد و به ناچار در سال‌های حبس حداقل یک بار تحت عمل جراحی قرار رفت.
آقای حلفی در سال ۸۴ توسط نیروهای امنیتی در پرونده موسوم به “انفجار در خیابان سلمان فارسی اهواز” بازداشت شد. وی از متهمان اصلی پرونده نبود.
علی حلفی اهل شهرستان حمیدیه، در سال ١٣٨۴ بازداشت شد. وی پیش‌تر به اتهامات “اقدام علیه امنیت ملی، محاربه باخدا و افساد فی الارض” از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب اهواز به ۳۰ سال حبس در زندان گناباد محکوم شد.آقای حلفی از بیماری زخم معده و عفونت روده‌ها رنج می‌برد.
علی حلفی برای مدت یکسال در زندان کارون اهواز و ده سال در زندان گناباد از توابع استان خراسان رضوی به صورت تبعیدی ایام حبس خود را تحمل کرد. وی در نهایت در تابستان سال ۹۵ به زندان مسجد سلیمان در استان خوزستان منتقل شد.
در حالی که علی حلفی حدود نیمی از حبس خود را تحمل کرده است، علیرغم درخواست‌های مکرر و نیاز به دریافت خدمات پزشکی، مسئولان زندان تاکنون با هیچ یک از درخواست‌های او برای مرخصی استعلاجی موافقت نکرده‌اند.
در مرداد ماه سال گذشته هرانا در گزارشی به آخرین وضعیت علی حلفی در دوازدهمین سال حبس پرداخته بود.
همچنین حسن (حسون) عبداللهی، احمد عبداللهی (کعبی)، ۳۱ ساله و حسین طائی دیگر زندانیان بیمار محبوس در این زندان هستند که از دریافت خدمات پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم هستند.
یک منبع مطلع از وضعیت این زندانیان به هرانا گفته است: “این افراد چندین بار به درمانگاه زندان مراجعه کرده‌اند اما هیچ‌گونه معالجه‌ای بر روی آنها صورت نگرفته است. با وجود پیگیری‌های مکرر در نهادهای قضایی و نامه‌نگاری با زندان مسئولان زندان با هیچ یک از درخواست‌های آنها برای مرخصی استعلاجی موافقت نکرده‌اند”.
لازم به یادآوری است، در سال ۱۳۹۴ افرادی ناشناس در صفی آباد دزفول سوار بر یک دستگاه خودروی سواری پژو به محل تکیه هیات عزاداری قمر بنی‌هاشم این شهر هجوم آوردند و دو نفر را کشتند. چند روز بعد از این حادثه ۱۵ نفر از شهروندان عرب در روستاهای اطراف شوش توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
حسن (حسون) عبداللهی و احمد عبداللهی (کعبی) از جمله بازداشت شدگان بودند که در تاریخ ۲۴ مهرماه ۱۳۹۴ توسط نیروهای امنیتی در منازل خود بازداشت و پس از پایان بازجویی‌ها به زندان مسجد سلیمان منتقل شدند.
آنها در نهایت با اتهامات “محاربه از طریق تشکیل گروه “چند الفاروق”، عضویت در گروه‌های مخالف نظام و همینطور تبلیغ علیه نظام” مورد محاکمه قرار گفتند. طی این پرونده هر یک از آنها به ۲۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند.
هرانا، پیش‌تر در گزارشی به عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی عرب اهل استان خوزستان در زندان‌های مختلف کشور پرداخته است.
الف) هرکس حق دارد که سطح زندگی او ، سلامتی و رفاه خود و خانواده اش را از حیث خوراک ومسکن ومراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی تامین کند و همچنین حق دارد که در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.ب) مادران وکودکان حق دارند که از کمک و مراقبت مخصوصی بهره مند شوند . کودکان چه براثر ازدواج و چه بدون ازدواج به دنیا آمده باشند، حق دارند که همه از یک نوع حمایت اجتماعی برخوردار شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر