در عاشورای ۸۸ چه گذشت؟ گرامی باد یاد و خاطره جانباختگان ۶ دی - عاشورای ۸۸

ششم دی‌ماه سال ۱۳۸۸ همزمان بود با روز عاشورا، روزی که مردم و جوانان ایران با ایستادگی در برابر مأموران و نیروهای تا دندان مسلح دیکتاتوری مذهبی نشان دادند که حاضر به تن دادن به ظلم و ستم نظام حاکم نیستند.
مردم به جان آمده از ظلم و ستم یزیدیان دوران در ایران، در عاشورای ۸۸ در برابر ظلم ظالمان سکوت نکرده و به خیابانها آمده تا حق خود را بستانند. آنان در یک نبردی نابرابر در مقابل خیل عظیم تاتاران و حلقه به گوشان نظام ولایت فقیه، ایستادند و جان‌های بی‌سپرشان در برابر آماج گلوله و باتون قرار گرفته و زیر چرخ خودروهای جنایتکاران له شد.

عاشورای سال ۸۸ در حالی تبدیل به یک اعتراض سراسری در تهران شد که از ماهها قبل، مردم معترض به نظام ولایت فقیه خیابان‌ها و میدان‌های اصلی پایتخت را در نوردیده بودند و در این مسیر بسیاری از جوانان به دست نیروهای اهریمنی سپاه، دستگیر، شکنجه و کشته شدند.

شکنجه‌های صورت گرفته در زندان کهریزک که منجر به جان‌باختن شماری از بازداشت شدگان شد بخش سیاه و ننگین دیگری از کارنامه حاکمیت ۴۰ ساله ولایت فقیه در ایران است.

این اعتراضات در روز عاشورا به شکلی گسترده و با حضور میلیونی مردم در شهر تهران و سایر شهرهای ایران صورت گرفت. درگیری‌های روز عاشورا، خونین‌ترین مواجهه بین مردم و نیروهای امنیتی از زمان آغاز اعتراضات از خرداد ماه ۸۸ بود.

در عاشورای ۸۸ مردم با شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه، اصل نظام حاکم را نشانه رفته و نشان دادند که خواهان رفتن این حاکمیت در تمامیت آن هستند. حاکم دیکتاتور هم که دید نظامش در لبه پرتگاه سقوط قرار گرفته با تمام قوا و تجهیزات به جنگ با مردم رفته و تمام نیروهایش را به میدان آورده و به مقابله با مردم پرداخت تا از نابودی قطعی حکومت به صورت موقت جان بدر ببرد.
از این رو نه تنها با شلیک مستقیم به جنگ با مردم رفت بلکه جان‌های بی سپر مردم و جوانان ایران را در زیر چرخهای خونین خودروهای سپاه و انتظامی له کرد.

در دی‌ماه سال ۸۸ که مصادف بود با ایام محرم، مقامات حکومتی در هراس از شکل گیری اعتراضات گسترده، به نیروی انتظامی دستور دادند که پیش از آغاز محرم از هیئت‌های مذهبی بخواهند مانع از حرکت گروهی مردم پشت سر دسته‌های عزاداری شوند و قبل از حرکت دسته‌های عزاداری، مسیر حرکت خود را به نیروی انتظامی اعلام کنند و حتی از بسیاری از هیئت‌های مذهبی و دسته‌های عزاداری نیز خواسته بودند که روز تاسوعا به خیابان نیایند.
و در این ایام علاوه بر ورود تمامی ارگانهای سرکوب به خیابانها بیش از ۱۸ هزار پلیس را نیز برای سرکوب اعتراضات مردمی در تهران وارد کرده بودند.
هم‌زمان با آغاز تظاهرات در روز عاشورا شمار قابل توجهی از نیروهای ضد شورش با تجهیزات کامل، از میدان فردوسی تا چهارراه ولی‌عصر و میدان انقلاب در تهران مستقر شده بودند. در تهران در خیابان انقلاب، از میدان امام حسین تا میدان انقلاب، میدان‌های فردوسی، امام حسین و هفت تیر و همچنین میدان آزادی، دروازه دولت، حوالی پل چوبی درگیری‌های شدید بین مردم و نیروهای نظامی و لباس شخصی رخ داد. برخوردهای نیروهای گارد ویژه و خصوصاً نیروهای لباس شخصی در این روز با مردم معترض بسیار خشن و بیرحمانه بود.
مردم شعارهای ضد حکومتی از جمله مرگ بر دیکتاتور سر دادند و بعد از این اتفاق، دامنه درگیری گسترده‌تر شد. نیروهای ضد شورش در حوالی پل چوبی تهران علاوه بر درگیری با مردم اقدام به شکستن شیشه خودروها به وسیله باتون کردند.

حوالی چهارراه ولی‌عصر و دانشگاه تهران نیروهای گارد ویژه با حمله به خودروهایی که به نشانه اعتراض بوق می‌زدند پلاک این خودروها را می‌کندند. مأموران با کوبیدن باتوم بر بدنه اتومبیل‌ها، کندن پلاک آن‌ها یا بیرون کشیدن رانندگان و ضرب و شتم آنان دست به مقابله ‌زدند.
در ششم دی‌ماه ۸۸ در تهران دست‌کم ۹ نفر به شهادت رسیدند که سه نفر آنها از جمله یک زن توسط خودروی نیروی انتظامی زیر گرفته شدند و پنج نفر به ضرب گلوله مستقیم کشته شدند و یک نفر هم از روی پل کالج به پایین پرتاب شد. یک نفر از دستگیرشدگان روز عاشورا به نام زهرا بهرامی نیز یک سال بعد اعدام شد. این آمار تنها متعلق به تهران است.

اسامی ۹ تن از جانباختگان روز عاشورا که در پی آزادی وطن سینه هایشان را در برابر تفنگ و گلوله سپر کردند

عبارتند از:
محمد علی راسخ نیا
شهرام فرج زاده
مصطفی کریم بیگی
شبنم سهرابی
امیرارشد تاجمیر
مهدی فرهادی راد
سیدعلی موسوی حبیبی
جهانبخت پازوکی
شاهرخ رحمانی

۱. امیرارشد تاجمیر، ۲۵ ساله ، فرزند ایرج تاجمیر و شهین مهین‌فر در هجوم خودروهای نیروهای انتظامی به میان مردم در میدان ولیعصر تهران مورد اصابت شدید قرار گرفت و سپس همان خودروها از روی بدن نیمه جان او سه بار رد شدند. وی پس از انتقال به بیمارستان جان سپرد.
۲.شهرام (عباس) فرج زاده طارانی، ۳۵ ساله در ميدان وليعصر توسط خودروی نیروی انتظامی زیر گرفته شد.
۳.مهدی فرهادی راد، ۳۸ ساله ظهر عاشورا، دراثر اصابت ۲۵ گلوله ساچمه‌ای به صورت و سر و سینه به قتل رسید. وی از اهالی شهرری بود. مأموران اطلاعاتی خانواده او شبانه به بهشت زهرا برده شده و آنگاه جنازه فرزند آن ها را که در حال دفن شدن بود به آنان نشان دادند.
۴.مصطفی کریم بیگی، ۲۷ ساله، شغل آزاد، تنها پسر خانواده در خیابان انقلاب با شلیک گلوله به پیشانی كشته مي شود. مصطفی کریم بیگی در روز عاشورا در حوالی خیابان نوفل لوشاتو مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید. خانواده کریم بیگی تا روزها پس از شهادت او هیچ گونه اطلاعی از این موضوع نداشتند.
۵. شاهرخ رحمانی،۲۶ ساله در چهار راه ولی عصر توسط خودروی نیروی انتظامی زیر گرفته شد و به قتل رسید. نیروهای امنیتی به شرطی پیکر او را تحویل خانواده‌اش دادند که هیچ گونه مصاحبه ای انجام ندهند و علت درگذشت او را تنها تصادف عنوان کنند.
۶.محمد علی راسخی نیا،۴۰ ساله بر اثر اصابت ساچمه شکاری كشته شد .وي داراي دو فرزند بود. پيكر وي در بهشت زهرا دفن شده است.
۷.شبنم سهرابي، که مادر و دارای یک فرزند دختر بود و وی را سرپرستی می کرد در جریان درگیری‌ها و اعتراضات روز عاشورا در ميدان وليعصر توسط سنگدلان و جانیان انتظامی با خودرو زیر گرفته شد.
پیکر او ۲۰ روز بعد در سردخانه کهریزک به خانواده‌اش تحویل داده‌شد. مراسم خاکسپاری شبنم سهرابی تحت تدابیر شدید امنیتی در قطعه ۸۶ بهشت زهرا برگزار شد.
۸.جهانبخت پازوکی ۵۰ ساله بود و در روز عاشورا در خیابان کشته شد. علت مرگ وي نیز نامشخص است. پیکر او در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. اطلاعات بیشتری از او در دست نیست.
۹. سیدعلی موسوی حبیبی،۴۳ ظهر ۶ دی در جریان تظاهرات روز عاشورا توسط سرنشینان یک پاترول مشکی هدف گلوله از ناحیه سینه قرار گرفت و پس از انتقال به بیمارستان ابن سینا واقع در فلکه دوم صادقیه جان باخت.
۱۰.امیرارشد تاجمیر در راهپیمایی اعتراضی روز ششم دی ماه مصادف با عاشورا، توسط خودروی نیروی انتظامی سه بار زیر گرفته شد و سرانجام با بدنی له شده جانش را از دست داد.

شایان ذکر است که خانم شهین مهین فر مادر امیرارشد تاجمیر که در راهپیمایی اعتراضی ششم دی ماه ، توسط خودروی نیروی انتظامی سه بار زیر گرفته شد و سرانجام با بدنی له شده جانش را از دست داد، همزمان با دومین سالگرد عاشورای خونین تهران در رابطه با عزم و اراده فرزندش گفت:« او در تمام اعتراضات بعد از خرداد ماه ۸۸ همراه و همپای مردم بود و با شرافت و سربلندی جان داد.»
او توضیح داد که فرزندش برای نجات دو دختر جوان از دست ماموران، جانش را با افتخار از دست داد. او گفت:«به امیر گفتم نرو، گفت به خاطر وطنم میروم. گفتم تو وطن من هستی، گفت خودخواه نباش مادر، وطن تو امیر است اما وطن من ۷۰ میلیون ایرانی است و برای آنها میروم. او با این حرفش مرا شرمنده کرد و رفت و دیگر بازنگشت…»
خانم شهین مهین فر بر این باور است که یک امیر داده و هزاران امیر گرفته است.

و این حکایتی است پایان ناپذیر از آرزوهای دیرین دلیر مردان و شیر زنان ایرانی که تا روز آزادی ایران، نغمه پرشورشان بر گوش همگان طنین انداز است.