محمد رمضان‌زاده مسوول دبیرخانه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان در مشهد و عبدالرضا قنبری، معلم و نویسنده در تهران از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
روز یکشنبه ۲۲ مهرماه، در پی فراخوانی که پیش‌تر از سوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان منتشر شده‌بود، تحصن سراسری معلمان در شهرهای مختلف ایران، در دفتر مدارس آغاز شد.
پیش از آغاز تحصن معلمان، محمدرضا رمضان‌زاده روز ۲۱ مهر در مشهد بازداشت و کانال و گروه تلگرامی معلمان توسط نیروهای امنیتی در اختیار نهادهای امنیتی قرار گرفت.
کانال کانون صنفی معلمان با اعلام خبر بازداشت محمد رمضان‌زاده نوشت نیروهای امنیتی پس از در اختیار گرفتن کنترل رسانه معلمان، پیام‌ها و پست‌ها تهدیدآمیز منتشر کرده‌اند.
روز ۲۲ مهر نیز عبدالرضا قنبری، فعال سیاسی و یکی دیگر از معلمان در تهران بازداشت شد. معلمان اعلام کردند تحصن آنان قائم به یک یا چند شخص نیست و بازداشت فعالان و هماهنگ کنندگان مانع اعتراض نخواهد شد: «رمضان‌زاده دستگیر شود یا نشود، این تحصن شکل می‌گیرد. این اعتراضات قائم به شخص نیست، خیلی از کسانی که امروز تحصن کردند رمضان‌زاده را نمی‌شناسند.»
عبدالرضا قنبری قبل‌تر و پس از وقایع عاشورای ۱۳۸۸ (دی ماه) در مدرسه‌ای که در آن مشغول تدریس بود، بازداشت و به زندان اوین بند ۲۰۹ انتقال و پس از طی کردن مراحل بازجویی به بند ۲۴۰ این زندان منتقل شده بود.
این معلم و فعال سیاسی روز ۱۰ بهمن ماه ۱۳۸۸، از سلول انفرادی به دادگاه انقلاب منتقل و در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، از سوی قاضی ابولقاسم صلواتی به اتهام محاربه از طریق شرکت در تجمع خیابانی روز عاشورا و ارتباط با گروه‌های معاند محاکمه و بدون کوچکترین فرصتی جهت دفاع از خود به اعدام محکوم شد.
این زندانی سیاسی پس از صادر شدن حکم اعدام حدود چهار سال را در بند ۳۵۰ اوین سپری کرد و سپس در اسفند ماه ۱۳۹۱حکم اعدام وی نقض گردید و بار دیگر در دادگاه انقلاب پس از محاکمه به ۱۵ سال حبس در تبعید در زندان برازجان محکوم شد.
حکم صادره در دادگاه تجدیدنظر به ۱۰ سال حبس کاهش یافته و این معلم زندانی در روزچهارشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۴ از زندان رجایی شهر آزاد شد.
بنا به گزارش خبرگزاری‌ها و با استناد به تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، روز یکشنبه ۲۲ مهر تحصن سراسری معلمان در شهرهای مختلف کشور آغاز شد. گفته شده این تحصن به بیش از ۵۰ شهر ایران کشیده‌شده و معلمان در شهرهای جلفا، شاهین شهر، مهاباد، خرم آباد، فیروز آباد، زرین شهر، بجنورد، جوانرود، ساری، کرج، ایوان غرب، تهران، اصفهان، همدان، کازرون، بابل، قزوین، پاوه، اسلام آباد غرب، یزد، کرمانشاه، شیراز، مریوان، مشهد، ایلام، گناباد، تربت حیدریه، تبریز، آمل، گرمه، لامرد، سنندج، سقز، پاوه، روانسر، شهرک قدس تهران، زیوه، دیواندره، تاکستان، تربت جام، سروآباد، روشکان لرستان و شمار دیگری از شهرهای ایران از رفتن به کلاس‌های درس خودداری نمودند.
شورای هماهنگی پیش از این در متن فراخوان نسبت به برخورد پلیسی و امنیتی هشدار داده بود.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران در فراخوانی اعلام کرده بود که معلمان یکشنبه ۲۲ و دوشنبه ۲۳ مهر از حضور در کلاس درس خوداری می‌کنند.
در این فراخوان از معلمان بازنشسته و معلمانی که در این دو روز تدریس ندارند، نیز خواسته شده بود با حضور در مدارس همزمان با اعتصاب همکارانشان برای دانش‌آموزان دلایل اعتصاب خود را توضیح دهند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان عدم اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری، اعمال نشدن رتبه‌بندی برای معلمان، عدم افزایش دستمزد معلمان و تاراج صندوق ذخیره فرهنگیان را از مواردی اعلام کرده که به رغم اعتراض‌های معلمان به آنها رسیدگی نشده است.
محسن‌پور از معلمان استان اصفهان در رابطع با این تحصن به گزارشگر کمپین گفته بود: «ما صدای اعتراض خود را به این نحو به گوش همگان می‌رسانیم، چرا که دیگر راهی برای ما باقی نگذاشتند. ما تمام راه ها را رفته‌ایم و از همه همکاران خودم در سراسر کشور می‌خواهم در صورتی که هنوز در تحصن شرکت نکرده‌اند به این شیوه اعتراض خود را نشان دهند و این یکی از بهترین طرق رسیدن به خواسته‌های برحق ما به شیوه‌ای خشونت‌پرهیز است.»
در سالیان گذشته، فعالان و تشکل‌های حقوق صنفی معلمان بارها با انتشار بیانیه‌ها و یا برگزاری تجمع‌های مسلمت آمیز در تهران و شهرهای دیگر، از سیاست‌های دولت‌های جمهوری اسلامی ایران در قبال آموزش و پرورش و نیز فرهنگیان انتقاد کرده‌اند که گاه این اعتراضات با سرکوب و بازداشت مواجه شده است.
به عنوان نمونه می توان به سرکوب معلمان در روز ۲۰ اردیبهشت ماه سال جاری اشاره کرد که در اعتراض به پولی سازی و خصوصی‌سازی آموزش در بیش از سی شهر کشور شکل گرفته بود. تنها در تهران بازداشت پانزده تن از معلمان معترض گزارش شده بود که برخی از این معلمان معترض با قرار وثیقه یا کفالت به صورت موقت از زندان آزاد شدند.
بیشتر بخوانید:
ماده ۲۰: حق آزادی تجمع و تظاهرات
الف) هرکس حق دارد آزادانه مجامع و جمعیت های مسالمت آ میز تشکیل دهد.
ب) هیچ کس را تمی توان مجبور به شرکت در اجتماعی کرد.
الف) هرکس حق دارد آزادانه مجامع و جمعیت های مسالمت آ میز تشکیل دهد.
ب) هیچ کس را تمی توان مجبور به شرکت در اجتماعی کرد.
ماده ۲۳: حق امنیت کار
الف) هر کس حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه انتخاب نماید ، شرایط منصفانه و رضایت بخشی برای کار خواستار باشد و در مقابل بیکاری مورد حمایت قرار گیرد.
ب) همه حق دارند که بدون هیچ تبعیضی در مقابل کار مساوی ، اجرت مساوی دریافت نمایند .
پ) هر کس که کار میکند به مزد منصفانه و رضایت بخشی ذیحق می شود که زندگی او و خانواده اش را موافق شئون انسانی تامین کند و آن را در صورت لزوم با هر نوع وسایل دیگر حمایت اجتماعی، تکمیل نماید .
ت) هر کس حق دارد که برای دفاع از منافع خود با دیگران اتحادیه تشکیل دهد و در اتحادیه ها نیز شرکت کند.
الف) هر کس حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه انتخاب نماید ، شرایط منصفانه و رضایت بخشی برای کار خواستار باشد و در مقابل بیکاری مورد حمایت قرار گیرد.
ب) همه حق دارند که بدون هیچ تبعیضی در مقابل کار مساوی ، اجرت مساوی دریافت نمایند .
پ) هر کس که کار میکند به مزد منصفانه و رضایت بخشی ذیحق می شود که زندگی او و خانواده اش را موافق شئون انسانی تامین کند و آن را در صورت لزوم با هر نوع وسایل دیگر حمایت اجتماعی، تکمیل نماید .
ت) هر کس حق دارد که برای دفاع از منافع خود با دیگران اتحادیه تشکیل دهد و در اتحادیه ها نیز شرکت کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر